Kochany Kurcie, chciałam napisać do osoby, z którą mogłabym pogadać. Chciałabym, żebyś mi powiedział, gdzie teraz jesteś i dlaczego odszedłeś. Byłeś ulubionym muzykiem mojej siostry May. Odkąd jej nie ma, trudno mi być sobą, bo tak naprawdę nie wiem, kim jestem…


Ostatnio ktoś mi powiedział, że wartość książki mierzy się jej oddziaływaniem na człowieka. Niektóre są po prostu dobre - ciekawe, napisane bez zarzutu, jednak nie zachowują się w pamięci na dłuższy czas. Z kolei są też takie, które wnoszą coś do życia, a po przeczytaniu zostają przy czytelniku jeszcze na długi czas. Kochani dlaczego się poddaliście? balansuje między tymi dwoma rodzajami dobrych książek. Nie jest genialna pod względem stylu czy opisów, ale ma w sobie coś, dzięki czemu człowiek zaczyna rozmyślać, analizować, czy też przeszukiwać internet w poszukiwaniu okoliczności śmierci legendarnych gwiazd rocka, tak jak było w moim przypadku.

Główna bohaterka, Laurel, wzbudza w czytelniku współczucie. Od urodzenia żyła w cieniu May - gwiazdy rodziny. Była w nią wpatrzona jak w obrazek. Nigdy nie miała swojego świata, własnej osobowości. Żyła życiem starszej siostry i za wszelką cenę próbowała stać się taka jak ona. Nic dziwnego, że kiedy ją straciła, straciła także dużą część siebie. Musiała nauczyć się żyć po swojemu i wreszcie zacząć kształcić resztki osobowości, jakich May nie zdążyła opanować. Zaczęła więc szukać pomocy u upadłych gwiazd. Jednak miałam wrażenie, że robiła rzeczy sprzeczne z tym, co pisała w listach. Rozumiem, wiele w życiu przeszła, ale denerwowała mnie, kiedy w prawie każdym rozdziale z nie wiadomo jakiego powodu wybuchała płaczem, upijała się, a potem robiła coś głupiego, bez przerwy się nad sobą użalając. Siostrę Laurel zniszczył alkohol, narkotyki i toksyczne znajomości, a ona zmierzała w tym samym kierunku. Nie wiem, czy było to wynikiem prawdziwego cierpienia, czy może chęci znalezienia się w centrum uwagi, ale jej zachowanie w wielu sytuacjach wydawało mi się nieodpowiednie i nielogiczne.


W całej tej historii nie mogło zabraknąć miłosnego wątku. Laurel wydawała mi się nieco dziecinna w swojej początkowej relacji ze Sky'em - tajemniczym przystojniakiem. Widać było, że chłopak jest doświadczony przez życie i nie szuka kolejnej głupiutkiej nastolatki, tylko czegoś poważnego. Tymczasem Laurel, swoim nieracjonalnym zachowaniem, za każdym razem udowadniała, że niczym nie różni się od tych wszystkich wiecznie pijanych desperatek. Kiedy zaczęła inaczej myśleć, ich relacja również się zmieniła i stała się poważniejsza, dojrzalsza, ale nie zmienia to faktu, że na początku łapałam się za głowę przy każdym spotkaniu tej dwójki.

A myślisz, że dlaczego miłość to coś tak wielkiego? Bo zawiera w sobie obydwie te najważniejsze rzeczy naraz. Jak jesteśmy zakochani, jesteśmy jednocześnie w śmiertelnym niebezpieczeństwie i zostajemy cudownie ocaleni.