Powiem szczerze, że z początku nie byłam specjalnie przekonana do Klątwy Tygrysa. Ze względu na wiele czynników, między innymi moje przekonanie o bollywodzko-romantycznym charakterze tej powieści oraz brak zainteresowania kulturą Indii, nie ciągnęło mnie do niej. Jednak kiedy moje przyjaciółki się w niej zakochały i jedna z nich sprezentowała mi na urodziny egzemplarz pierwszej części, nie mogłam dłużej zwlekać. Wzięłam się za nią najszybciej jak tylko mogłam i teraz, kiedy już jestem po lekturze, nie mogę uwierzyć, że kiedykolwiek śmiałam wątpić w jej fenomenalność.

Magnetyczne oczy tygrysa. Pradawna klątwa, którą zdjąć może tylko ona. Namiętność silniejsza niż strach. Razem muszą stawić czoła mrocznym siłom. Czy poświęcą wszystko w imię miłości? 

Kelsey nigdy nie uwierzyłaby w to, że lato spędzi w towarzystwie tajemniczego białego tygrysa, próbując przełamać pradawną hinduską klątwę. I to na drugim końcu świata. Ale właśnie to się wydarza. Przemierzając kraj pełen magii i niebezpieczeństw, walcząc z siłami ciemności, Kelsey będzie musiała zaryzykować wszystko, by uratować mężczyznę, którego kocha. *

Zacznijmy od głównej bohaterki. Przyznam, że polubiłam Kelsey za jej otwartość i wewnętrzną siłę. Rzadko kiedy spotyka się postacie literackie, które mimo ciężkich przeżyć i wielu strat, zachowały optymistyczne nastawienie do świata. Zazwyczaj stają się one wrakami człowieka, bez żadnych okruchów radości, zmagającymi się z depresją i myślami samobójczymi. Kelsey jest inna i właśnie to przyciąga do niej ludzi. Nie poddaje się, nie płacze w kącie, użalając się nad sobą, ona po prostu wstaje, otrzepuje spodnie i z uśmiechem idzie dalej, zarażając radością każdego, kogo spotka na swojej drodze. Nie traci nawet dziecięcej duszy, która zazwyczaj zaciera się wraz z wiekiem. Ma ponad 16 lat, a nadal jest ciekawa świata i wszystkiego co ją otacza. Nie powstrzymuje się od zadawania pytań i szukania odpowiedzi na dręczące ją kwestie. Należy do tych bohaterek, które samym swoim sposobem bycia wywołują uśmiech na twarzy. Nie mogę oczywiście powiedzieć, że jet zupełnie pozbawiona wad. Niektóre jej działania, zwłaszcza te związane z Renem pod koniec książki, były dla mnie zupełnie niezrozumiałe i miałam ochotę porządnie nią potrząsnąć. Jednak Kelsey ma w sobie coś takiego, co sprawia, że nie sposób się na nią złościć. Z każdej sytuacji potrafi wyjść żartem lub po prostu swoim rozczulającym urokiem.
 

"Jak potoczą się nasze losy? Nie było sposobu, by to przewidzieć, i uświadomiłam sobie, jak bardzo kruchą i delikatną rzeczą jest ludzkie serce. Nic dziwnego, że trzymałam je zamknięte na klucz." 

"Zakochanie się w nim byłoby jak skok do wody z wysokiego klifu: mogłoby się okazać albo najbardziej emocjonującym, co mi się kiedykolwiek przytrafiło, albo najgłupszym błędem jaki w życiu popełniłam. Sprawiłoby, że miałabym po co żyć, albo roztrzaskałoby mnie o skały i połamało na zawsze."