W spirali kłamstw, tajemnic i nienawiści...

11:29


Niezłomni to ostatni tom serii o Nocnej Szkole. Po przeczytaniu czterech wspaniałych części, na tą czekałam z niecierpliwością. Co prawda dość długo to trwało, ale wreszcie udało mi się ją nabyć i zakończyć opowieść o Allie Sheridan. 

Nathaniel zdobywa przewagę. Uczniowie Akademii Cimmeria podupadają na duchu. Udręczona Allie martwi się nie tylko o szkołę, ale także o los Cartera. Wie jednak, że musi odnaleźć w sobie siły do walki, dlatego namawia Isabelle do wznowienia treningów w Nocnej Szkole. Uważa, że tylko wtedy uczniowie nie utracą wiary w zwycięstwo. Czy Nahaniela można pokonać? Jak wiele będą gotowi poświęcić bohaterowie? Jakie tajemnice jeszcze skrywają?

W tej części idealnie widzimy, jak bardzo zmieniła się Allie. Ze zbuntowanej, kapryśnej i wiecznie niezdecydowanej nastolatki jeszcze w „Wybranych” przeistoczyła się w mądrą, młodą kobietę, która dokonuje właściwych wyborów. Niestety W „Niezłomnych” przeżywa bardzo ciężkie chwile. Na początku wini wszystkich za zniknięcie Cartera, ale zaraz potem złość ustępuje miejsca ogromnej determinacji. Robi wszystko, aby go odnaleźć. Nie śpi po nocach, nie je, cały czas pracuje i pomaga w poszukiwaniach. Do tego powoli zaczyna odsuwać się od przyjaciół. Nie mówią jej wszystkiego, a ona sama boi się zwierzyć im ze swoich problemów. Okazuje się, że nawet najlepsza przyjaciółka ma przed nią sekrety. Na początku sama tego nie zauważa, ale wcale jej się nie dziwię. Po wszystkich tych przejściach ma do tego zupełne prawo. To jeszcze nie koniec kłopotów. Sprawy sercowe nie zostają aż tak do końca przydeptane przez obecną sytuację. Wydaje się, że w poprzedniej części dokonała wyboru między Carterem, a Sylvainem, jednak musi jeszcze powiedzieć temu drugiemu, jaką decyzję podjęła, co okazuje się być cięższe niż myślała. Wszystko te problemy i decyzje do podjęcia się kumulują, a Allie musi się z tym wszystkim zmierzyć, nie tracąc przy tym hartu ducha i siły do dalszej walki z Nathanielem.

„Osoba bez temperamentu nie zajdzie daleko. Wielkie osobowości mają pasję. A pasja często idzie ręka w rękę z gniewem. Można próbować go w sobie zdusić albo go zaakceptować i wykorzystać w walce o słuszną sprawę.”

W tej części relacje między bohaterami stają się zdrowo pokręcone. Wrogowie stają się przyjaciółmi, a przyjaciele obcymi. Zdradzę Wam, że pojawia się również wątek homoseksualny, co mnie bardzo ucieszyło. Inwersja seksualna jest bardzo powszechna w dzisiejszych czasach i ja osobiście ją toleruję. Jestem też zdania, że świat potrzebuje więcej dzieł poruszających właśnie ten temat, ponieważ homoseksualiści to normalni ludzie, którzy mają pełne prawo do miłości. 

Pozostali bohaterowie również przeszli pewną zmianę. Stali się bardziej dojrzali i odpowiedzialni, a sytuacja nauczyła ich, że warto walczyć o to, co się kocha. W niektórych momentach bardzo mnie zaskakiwali, czasem nieco denerwowali, ale przede wszystkim wypełniali dumą. Zżyłam się z nimi i stali się mi bardzo bliscy, no a teraz oczywiście bardzo ciężko jest mi się z nimi pożegnać. 

„Jesteśmy nastolatkami. W naszym wieku mamy prawo popełniać błędy. Dopiero się uczymy i same nie wiemy, czego chcemy ani kim jesteśmy. Wszystkie mamy podobne problemy.”

Styl pisania na pierwszy rzut oka wydaje się dość prosty, a zaraz potem pojawiają się bardzo realistyczne opisy miejsc i uczuć tworzące odpowiednią atmosferę. Najpierw człowiek się śmieje, potem się dziwi, a kończy się na panicznym strachu. W Wybranych zawsze podobało mi się miejsce akcji. Tajemniczy Akademik nieopodal Londynu, otoczony przerażającym lasem z kapliczką w zanadrzu. Autorka tak dokładnie opowiedziała o tych okolicach, że czułam się, jakbym tam była. Podziwiam ją też za to, że po tylu tomach i wykorzystanych akcjach, stworzyła coś równie mocnego, zawierającego sporą ilość zapierających dech w piersiach wydarzeń. Myślałam, że ta część będzie nieco naciągana, bo autorce skończą się pomysły, ale jest wręcz przeciwnie. Tak samo wciąga, uzależnia i bez przerwy coś się w niej dzieje. 

Co mi się nie podobało? Chyba tylko i wyłącznie zachowanie niektórych bohaterów. Ochroniarzy, którzy jak zwykle gdzieś znikali, kiedy działo się coś strasznego. Isabelle, traktującej Allie jak malutkie dziecko, no i oczywiście Nathaniela, bo kto na nerwy działa bardziej niż on? Poza tym, wszystko było super. Szczerze powiedziawszy nawet te drobne mankamenty były przecież potrzebne. Owszem, wyprowadzały mnie z równowagi, jednak powieść bez denerwujących zachowań bohaterów byłaby nudna.

Nocna Szkoła to seria o tajemnicach i konfliktach rodzinnych oraz młodych ludziach postawionych przed trudnymi wyborami. Zbyt szybko musieli dorosnąć i zmierzyć się z problemami przeznaczonymi dla dorosłych z wyższych sfer. Pokochali swoją szkołę, Akademię Cimmerię, oraz związanych z nią ludzi i przez to zostali wciągnięci w wir walki o władzę. Przekazuje wiele ważnych wartości życiowych. Między innymi to, że warto walczyć o to, co się kocha, że tajemnice nie są niczym dobrym i prowadzą do rozpadu rodziny, że jest wiele spraw na tym świecie, o których zwykli ludzie nie mają pojęcia, że więzy krwi czasem potrafią być zabójcze, a rodzina potrafi wyrządzić największą krzywdę, że nienawiść spowodowana zazdrością może popchnąć człowieka do okropnych czynów, jednak przede wszystkim uczy jak ważna w życiu człowieka jest przyjaźń i jaką potężną siłę ma to zjawisko. 

„-Jeśli to prawdziwa miłość, to współczuję. Bo zranisz wiele osób. Taka miłość zostawia blizny.”

Polecam tę serię każdemu, kto ma ochotę na porywającą historię z ogromną ilością akcji, tajemniczych morderstw, w której nie brak wątków miłosnych oraz młodzieży, która musi się z tym wszystkim zmierzyć. Jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z tą serią, musicie to zrobić jak najszybciej! 

★★★★★
Wyzwania:
Klucznik (Tyłem, bokiem lub z profilu)

DLACZEGO TO JUŻ KONIEC?!



You Might Also Like

0 komentarze

Prawa autorskie

Całość prezentowanej strony internetowej stanowi własność autorki bloga i jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 90, poz. 631). Żadna jej część nie może być rozpowszechniana lub kopiowana w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny lub inny) bez pisemnej zgody autorki. Materiały zawarte na niniejszym blogu mogą być wykorzystywane lub rozpowszechniane jedynie w celach informacyjnych oraz wyłącznie z notą o prawach autorskich oraz ze wskazaniem źródła informacji.

Statystyka